مجتبی پسری بود که با آمدنش صفا و صمیمیت را برای خانواده اش به ارمغان آورد او فرزندی بود از تبار حسینیان پسری آرام و متین و با قار بود . حرف زدنش سنجیده و گام برداشتنش حساب شده با وجود اینکه ۱۶ سال بیشتر نداشت ولی چون مردی آگاه و با ایمان تمام واجباتش را انجام میداد نمازش ترک نمی شد